Błogosławiona Aniela Salawa

Uroczyste ogłoszenie faktu nadania Gminie Siepraw Patronatu Błogosławionej Anieli Salawy odbyło się w sobotę 10 września 2022 roku w Sanktuarium w Sieprawiu. Uroczystej mszy świętej o godzinie 18.00 przewodniczył ks. Arcybiskup Marek Jędraszewski.  Na początku nastąpiło procesyjne wejście do kościoła księży i służby liturgicznej, poprzedzone wejściem pocztów sztandarowych  i delegacji miejscowych jednostek OSP oraz szkół, przedstawicieli Bractwa Kurkowego oraz Zakonu Bożego Grobu przy akompaniamencie Orkiestry Dętej Sieprawianka.  
Następnie nastąpiło odczytanie Dekretu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przez kanclerza Kurii Metropolitalnej Krakowa ks. Grzegorza Kotalę o ustanowieniu Błogosławionej Anieli Salawy i przekazanie dekretu na ręce władz samorządowych – Wójta Gminy Tadeusza Pitali oraz Przewodniczącego Rady Gminy Leszka Wierzby.  
Podczas homilii ks. Arcybiskup rozpoczynając od przesłania listu św. Pawła do Tymoteusza oraz Magnificat Maryi  nawiązał do życia i wypełniania woli Bożej w życiu Błogosławionej Anieli. Wskazał też na rolę konkretnych świętych dla poszczególnych rejonów Polski w ciągu historii – nawiązując do ogłoszenia Błogosławionej Anieli Patronką Gminy.

 

Dekret Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Stolicy apostolskiej w sprawie ustanowienia Błogosławionej Anieli Salawy Patronką Gminy Siepraw

Przed zakończeniem uroczystości Wójt Gminy zwrócił się do ks. Arcybiskupa z podziękowaniem oraz prośbą:
Ekscelencjo, ks. Arcybiskupie!
W imieniu Mieszkańców i samorządu Gminy Siepraw pragnę wyrazić serdeczną wdzięczność za wsparcie naszych starań o ustanowienie BŁ. Anieli Salawy, naszej Rodaczki patronką naszej małej ojczyzny. Mamy świadomość, że to dzięki staraniom Ekscelencji uzyskaliśmy Dekret Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Stolicy Apostolskiej ustanawiający Błogosławioną Sieprawiankę Patronką Gminy. Dekret ten to dla nas przede wszystkim historyczne wydarzenie, niejako potwierdzenie zrozumienia Jej charyzmatu w rodzinnych stronach, zwieńczenie modlitewnych starań już czterech pokoleń Jej rodaków, którzy najpierw w bazylice franciszkańskiej, a od ustanowienia sanktuarium - w Sieprawiu – szczerze szerzą Jej kult.
Błogosławiona Aniela Salawa, otaczana jest u nas wielką czcią przez wszystkich mieszkańców, obecna jej również w działalności samorządowej, zarówno poprzez symbole: lilie w herbie gminy ale także, a może przede wszystkim, przez moralny nakaz o służebnej roli samorządu gminnego wobec mieszkańców. Duchowość Błogosławionej towarzyszy wielu wydarzeniom kulturalnym i patriotycznym.
Ekscelencjo, zdajemy sobie sprawę, że zazwyczaj Patronami ustanawiani są święci, naszą patronką jest Błogosławiona Aniela, w stulecie Jej śmierci, w oczekiwaniu na rychłą kanonizację, dostaliśmy kolejne zadanie: nie ustawać w modlitwach, w szerzeniu Jej kultu, i zgodnie z Jej charyzmatem dostaliśmy drogowskaz dla pierwszego sieprawskiego pokolenia XXI wieku , m.in. zadanie rzetelnej, uczciwej pracy, bo przecież każda praca winna służyć dobru człowieka i kolejne przesłanie o skupieniu swej wrażliwości na potrzeby innych, co winno być integralną częścią współczesnego patriotyzmu.
W imieniu samorządu Gminy, w imieniu Mieszkańców serdecznie proszę o poświecenie tablicy upamiętniającej patronat Bł. Anieli Salawy dla Gminy Siepraw, którą zamontujemy w miejscu gdzie w czasach dzieciństwa Anielci stała szkoła powszechna, do której uczęszczała. Niech to będzie także wyraz wdzięczności naszego pokolenia dla naszej Błogosławionej Rodaczki, bo to Ona dzisiaj rozsławia naszą małą Gminę nie tylko w Małopolsce, lecz w całym kraju i w świecie.
Ekscelencjo –  jeszcze raz dziękuję i proszę o poświęcenie tablicy.

Następnie nastąpiło poświęcenie pamiątkowej tablicy oraz krótka modlitwa w kaplicy poświęconej Błogosławionej Sieprawiance, a teraz także Patronce Gminy. 

Poświęcenie pamiątkowej tablicy przez ks. Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego. Tablica znajduje się aktualnie na ścianie budynku Gminnego Ośrodka Kultury i Sportu w Sieprawiu, w miejscu gdzie Błogosławiona Aniela uczęszczała niegdyś do szkoły.


Życiorys Błogosławionej Anieli Salawy

Błogosławiona Aniela Salawa, najmłodsza z dziesięciorga dzieci Bartłomieja i Ewy Salawów, urodziła się 9 września 1881 roku. Wielodzietna rodzina, mimo posiadania gospodarstwa i zarobków z kowalstwa, prowadziła życie bardzo skromne, często na granicy skrajnego ubóstwa. Nigdy jednak nie zabrakło im wiary i pobożności. Rodzinnym zwyczajem było wspólne śpiewanie pieśni religijnych, czytanie nabożnych książek, uczestnictwo w modlitwach i nabożeństwach.

Narastające zubożenie wsi galicyjskich, w tym i Sieprawia, spowodowało, że Aniela mogła odebrać tylko najbardziej podstawowe wykształcenie. Uczęszczając do szkoły przez dwa lata nauczyła się czytać i pisać, cały czas pomagając rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa. Gdy ukończyła 16 lat, rodzice postanowili wydać ją za mąż. Anielka jednak sprzeciwiła się ich zamiarom, w czym poparły ją starsze siostry, pracujące w Krakowie jako służące. Sprowadziły one Anielę do Krakowa i, aby zapewnić jej źródło utrzymania wyszukały jej pracę. Dlatego od późnej jesieni roku 1897, przez dwadzieścia lat Aniela Salawa pracowała w Krakowie jako służąca, w różnych miejscach i u różnych rodzin. Ciężka praca nie odrywała jej myśli od religii i wiary. W wieku osiemnastu lat złożyła śluby czystości, starała się również jak najczęściej uczestniczyć w Mszy św., przynosiła do kościoła kwiaty i haftowane przez siebie obrusy. Przez jakiś czas Aniela nosiła się również z zamiarem wstąpienia do któregoś z klauzurowych klasztorów, jednak z powodu słabego zdrowia i braku wymaganego posagu odmówiono jej przyjęcia.

Przyszła błogosławiona upodobała sobie zwłaszcza dwa kościoły: oo. Redemptorystów oraz oo. Franciszkanów. Zapisała się również w 1900 roku do założonego rok wcześniej Stowarzyszenia Sług Katolickich im. św. Zyty, patronki służących. Stowarzyszenie mieszczące się przy ul. Mikołajskiej 30 posiadał schronisko dla bezdomnych dziewcząt, kuchnię, szpitalik i bibliotekę. Przynależność do Stowarzyszenia, zwanego Zytkami, zastępowała Anieli wcześnie utracony dom rodzinny oraz rekompensowała brak własnego ogniska domowego.

Począwszy od 1903 roku Aniela Salawa przystępowała codziennie do Komunii Świętej. 15 maja 1912 roku rozpoczęła nowicjat Trzeciego Zakonu św. Franciszka, zaś 6 sierpnia 1913 roku złożyła przysięgę tercjarską.

Po wybuchu I wojny Aniela zaczęła posługiwać rannym żołnierzom, odwiedzając ich w lazaretach, przynosząc jedzenie i dobre słowo. Dzieliła się też swoimi skromnymi racjami żywnościowymi z najbiedniejszymi mieszkańcami miasta. Wytężona praca i mizerne odżywianie podkopały niezbyt silne zdrowie Anieli. Nasiliły się jej poprzednie dolegliwości, zachorowała też na żołądek i stwardnienie rozsiane. Ponieważ wyglądała na osobę zdrową i krzepką, szybko wypisano ją ze szpitala.

Ostatnie lata przeżyła w skrajnym ubóstwie, mieszkając w maleńkiej celce w suterenie przy ul. Radziwiłłowskiej 20. Opuszczona przez obawiających się zarażenia ludzi, coraz ciężej chora, do końca pozostała wierna miłości Jezusa. Na cztery dni przed śmiercią została przeniesiona do szpitaliku przy ul. Mikołajskiej, gdzie po przyjęciu sakramentu chorych, zmarła 12 marca 1922 roku. Przy prowadzonym przez oo. Franciszkanów pogrzebie, który odbył się 15 marca na Cmentarzu Rakowickim, asystowali oo. Jezuici i Redemptoryści.

Niedługo po śmierci Anieli Salawy zaczęto doznawać za jej przyczyną cudownych uzdrowień, które oo. Franciszkanie skrupulatnie rejestrowali. 13 maja 1949 roku doczesne szczątki Błogosławionej umieszczono w mensie ołtarza Kaplicy Męki Pańskiej oo. Franciszkanów. Nieco później rozpoczęto również starania o beatyfikację, które od samego początku popierał Ojciec Święty Jan Paweł II. On również, 13 sierpnia 1991 roku, na krakowskim Rynku Głównym, wyniósł ją na ołtarze. Powiedział wówczas: "Jest to dla mnie ogromna radość, że mogłem dzisiaj w Krakowie wynieść do chwały błogosławionych Anielę Salawę. Ile razy modliłem się przy jej relikwiach, jak głęboko zapadły mi w pamięci, w serce, te słowa: >>Panie! Żyję, bo każesz, umrę, bo zechcesz, zbaw mnie, bo możesz<< (...) Tak pisze, tak woła do Chrystusa Aniela: >>Pragnę, abyś był tak uwielbiony, jak jesteś wyniszczony<<. I jeszcze o swoim własnym powołaniu, a raczej o tym, które dał jej Bóg: >>Wobec duszy mojej Pan Bóg miał zamiary wielkie, stwarzając mnie na swój własny obraz<<. Niech te słowa Błogosławionej naszej rodaczki, sieprawianki i krakowianki, pozostaną w naszej pamięci i w naszych sercach".

Na podstawie: http://www.sanktuarium-siepraw.katolicki.eu


Fot. Archiwum GOKiS